Przygodę czas zacząć - szkoła przetrwania lekcja 1.

No i dotarłam. Kto by pomyślał. Tu jest niemiłosiernie gorąco. I wierzcie mi lub nie, ale tu przy 30 stopniach jest dużo gorzej niż w Polsce przy 40... A wszystko przez wilgotność oczywiście (ponad 90%!). Ja się gotuję (sauna w dosłownym tego słowa znaczeniu) a przemili studenci wietnamscy mówią: oj tam! dzisiaj nie jest tak źle! :P

Wczoraj z lotniska jechałam samochodem. Warszawa to przy ruchu ulicznym tutaj oaza spokoju. Masa ludzi na skuterach (po 3 osoby - widziałam nawet parę z dzieckiem), pasy ruchu to są chyba tylko dla zachowania pozorów. I wszyscy trąbią. Nawet jak jest pusto i nie ma potrzeby. A jak już jest potrzeba i się trąbi to i tak nikt na to uwagi nie zwraca. Masakra.

Generalnie akademik to rudera. Pokój jeszcze jako taki (mieszkam z trzema Wietnamkami - minie miesiąc zanim nauczę się je rozumieć). Zamiast kibelka mam dziurę w podłodze. Mam nadzieję, że uda mi się przeprowadzić do domu gościnnego, bo coś takiego istnieje ;) Ale za to kampus jest przepiękny! Zdjęcia macie poniżej.

A dzisiaj byłam na stołówce. Nawet zjadłam obiad pałeczkami... Nawet dobre to było chociaż jednoznacznie stwierdzam, ze tofu nie lubię. W dodatku najadłam się za 10 000 VND czyli około 0.5 dolara... Bomba! :D

Dużo więcej nie jestem w stanie napisać, bo najzwyczajniej w świecie niewiele się działo. Jak się zrobi trochę chłodniej to przejdę się po okolicy. Może wtedy mnie jakieś przemyślenia najdą ;)

PS. Godzinami na zdjęciach się nie sugerujcie, bo są polskie. Albo dodajcie sobie do nich 5 :D