Śladami Wujka Ho

Najpierw może przeproszę za brak notek tak długo... Przyznam szczerze, że to czyste lenistwo. Jakoś weny twórczej nie miałam... A jak już wczoraj wena przyszła, to aż do teraz blogspot.com odmawiał posłuszeństwa...

No ale przejdźmy do rzeczy. W środę tydzień temu znajoma grupa wietnamczyków zabrała nas obcokrajowców na wycieczkę śladami Ho Chi Minh'a, którego wszyscy nazywają wujkiem Ho. Dla niezorientowanych w historii Wietnamu: http://pl.wikipedia.org/wiki/H%E1%BB%93_Ch%C3%AD_Minh. Generalnie Ho Chi Minh jest obiektem uwielbienia wszystkich Wietnamczyków. Pojechaliśmy tam oczywiście na motorach. Nawet po drodze zatrzymała nas policja za przekroczenie prędkości... Wszystkie miejsca są oddalone o jakieś 80km od Thai Nguyen, czyli jakieś 1.5 godziny jazdy (tak, wiem, porażające prędkości) więc po całej wycieczce nasze szanowne 4 litery (nie przyzwyczajone do takiego wysiłku) były trochę obolałe (jak to powiedziała kiedyś koleżanka: "można dostać płaskodupia"). Ale zdecydowanie było warto. Zresztą zobaczycie na fotkach, które już zaraz poniżej.

Na pierwszy ogień poszło zwiedzanie świątyni Ho Chi Minh. Wszystko to znajduje się w kompleksie zwanym  ATK (AN TOAN KHU), DIN HOA Znajduje się ona w miejscu, gdzie podczas II wojny indochińskiej Ho Chi Minh stacjonował, podejmował decyzje, podpisywał rozporządzenia. Dla Wietnamczyków zaś było to miejsce schronienia. Jak to powiedziała Duyen "tu mogli się czuć bezpieczni".

Mówiąc, że Wietnamczycy go uwielbiają, mam namyśli, że naprawdę go UWIELBIAJĄ. Dlatego jego podobizny można znaleźć nawet na talerzach. No co? Nie chcielibyście jeść obiadu z twarzy np. Kurta Cobaina?

Figura Ho Chi Minh'a jest naprawdę przepotężna. Wujek ma jakieś 2.5-3m wysokości.

Oczywiście nie mogło zabraknąć kadzideł.

Kwiaty i drzewa dookoła świątyni robią wrażenie. Nie tylko są przepiękne, ale wszystko jest bardzo zadbane. Poniższe zdjęcie na specjalną prośbę i z dedykacją dla Andrzeja ;)

Drzewo Mango

Nie mam pojęcia co to za kwiatki, ale śliczne, nie?

No i oczywiście fauna (no muszę się pochwalić tym zdjęciem ;) )

A to znacząca część naszej ekipy :)

Po obejrzeniu świątyni ruszyliśmy na wycieczkę nad wodospad, gdzie wujek łowił ryby. Wiecie? Wietnamczycy to straszne bałaganiarze. Każdy rzuca papierki (i nie tylko) gdzie chce... W związku z tym trzeba się przebić przez takie na przykład okolice:

I to nie jest odosobniony przypadek. Tak jest w większości miejsc, nie wyłączając kawiarenek i restauracji...

Całe szczęście droga nad wodospad jest raczej rzadko uczęszczana. A może po prostu bardzo zarośnięta i dlatego nie widać tego bałaganu. W każdym razie mogliśmy raczyć się takimi o to widokami (uważając przy okazji, żeby nie spaść z jednego z miliona stopni jakie musieliśmy pokonać)

A to jest herbata :)

Ajć, zapomniałam uprzedzić. Dzisiaj będzie parę fotek ze mną w roli głównej. Miał kto pstrykać :)

Natomiast jak już dotarliśmy pod wodospad, to zaczęła się zabawa. Oprócz dwóch dziewczyn i An'a nikt nie powstrzymał się od wejścia do ciepłej wody i ochłodzenia trochę po dość długim spacerze :) No i kto by się tam przejmował takimi drobiazgami jak ciuchy? Podpowiem tylko, że całkowite wyschnięcie zajęło nam około 45 minut...

Te zdjęcia to dla tych, co nie wierzą, że czuję się okropnie duża wśród Wietnamczyków. Podpowiem, że ten z pierwszego zdjęcia, to jeden z takich większych i postawniejszych :P

Widoki naprawdę sprzyjały zadumie ;)

No ale po pluskaniu się w wodzie i posileniu zakupionymi wcześniej słodyczami trzeba było wracać. Ale jeszcze nie do domu, bo do zobaczenia są jeszcze miejsca, gdzie Ho Chi Minh mieszkał.

Wietnamczycy nadal mieszkają w takich domach w tamtych okolicach.

Ryż, oczywiście.

Chatka w której przebywał sam Ho Chi Minh

Nie mogłam się powstrzymać. Michael (Niemiec) tak właśnie pstryka fotki polom ryżowym. Pełne poświęcenie :)

Spotkaliśmy dzieci z przedszkola, które bardzo chętnie pozowały do zdjęć :)

Te drzewa można znaleźć w każdej wiosce (w sensie, że każda ma swoje). Są przeogromne! I w jakiś sposób ważne (Wietnamczycy się modlą do nich). Niestety nie udało mi się od żadnego z moich towarzyszy wyciągnąć dokładnej informacji jak działają, ale chodzi najprawdopodobniej o duchy przodków.

A takie pajączki można spotkać po drodze. Mają wielkość dłoni (takiej dużej, męskiej). Wg Wietnamczyków jadowite. Ja gdzieś znalazłam informację, że nie, ale nie zamierzam ryzykować

Po obejrzeniu tych wszystkich ciekawych miejsc, spotkaniu wielu osób i jeszcze większej ilości pająków, robaczków itp trzeba było wracać do domu. Każdy z nas wyniósł z tej wycieczki coś innego. Ja zobaczyłam prawdziwe wioski w Wietnamie. Michael pouczył się Wietnamskiego. An pospacerował, bo ciągle powtarza, że takie widoki to u niego w Tailandii standard. A Wietnamczycy poobcowali z historią własnego kraju, co niewątpliwie ich poruszyło, było widać. A na koniec może pamiątka?

Tak, prawdziwe. I tak, wypchane. I nie, to nie są wiewiórki, ani duże szczury. Nie mam pojęcia co to :P

A powrót do Thai Nguyen wyglądał tak....